ಬೀಜ ಕುಟ್ಟುವ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಮತ್ತು ಗೇರು ಬೀಜ ಮರದಲ್ಲಿ ಮರಕೋತಿ ಆಟ!

ಗೇರು ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೂ  ಭಾಗ್ಯ ಬೇಕು .ತಿಂದವನೆ ಅದರ ರುಚಿಯನ್ನು ಬಲ್ಲ . ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮೇಲಿನ ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ ಗೇರು ಬೀಜದ ಮರ ಇತ್ತು . ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಮರಕೋತಿ ಆಟ  ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅದು ಕೂಡ ಗೇರು ಹಣ್ಣು ಆಗುವ ಟೈಮ್ ನಲ್ಲಿ!  ಮರಕೋತಿಯ ಆಟ ನನಗಂತು ತುಸು ಕಷ್ಟವೇ ಆಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಆಟಗಳು  ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಮೀತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ,ಬದಲಾಗಿ ಬೀಜ ಕುಟ್ಟುವ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಪೋಕೆಟ್  ಮನಿ  ಭರ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಶಾಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ  ನಮ್ಮ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಖರ್ಚಿಗೆ ಈ  ಗೇರು ಬೀಜದ ಹಣ  ಸಾಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು.ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಿಕೆ ಹಾಳೆಯಿಂದ ಮಾಡಿದ ಮೂರು ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳು ಇದ್ದವು ಅದರಲ್ಲಿ ಗೇರುಬೀಜಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು.ಅಂದಹಾಗೆ ಅಡಿಕೆ ಹಾಳೆಯಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಬ್ಯಾಗಿಗೆ ಹೆಸರು ಮೂಡೆ!! ಇನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಮೂಡೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಈ ಲೇಖನ ಓದುತ್ತಿದ್ದಿರಿ ಅಲ್ವಾ? ವ್ವಾವ್…! ನಮ್ಮ ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ,ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಗೇರು ಹಣ್ಣಿನ ಮರಗಳಿದ್ದವು  ರಾತ್ರಿ  ಇಡೀ ಬಾವಲಿಗಳ ಕಿರುಚಾಟ . ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬಾವಲಿಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ೦ದೇ  ಲೈಟ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಗುಡ್ಡಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ .ಆಗ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಗೂಬೆ ಇದೆ ಅದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತನ್ನ ಕೊಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕುಕ್ಕುತ್ತೆ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಅಕ್ಕ ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕೊಂದು ಗೂಬೆಯ ಹಾಗೆ ಹುಂ…ಹೂಂ….ಅಂತ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು  ಈಗ ಬರೀ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ

ಬಾವಲಿಗೆ ಹಗಲು ಕಣ್ಣು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ!

ಬಾವಲಿಗೆ ಹಗಲು ಕಣ್ಣು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ರಾತ್ರಿ ಮಾತ್ರ ಕಣ್ಣು ಕಾಣುತ್ತೆ ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಕತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.ನಮ್ಮ  ಮನೆಯ  ಕೆರೆಯ ಸುತ್ತ ಯಾರು ಹೋಗದಂತೆ  ನನ್ನ ತಂದೆ ಮುಳ್ಳಿನ ಗುಲಾಬಿ ಗಿಡ ನಟ್ಟಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಮನೆಯ ಕೆರೆಯ ಸಮೀಪ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬಾವಲಿ ಬಂದು ಮುಳ್ಳಿನಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅದರ ಬೊಬ್ಬೆಗೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಅಡುಗೆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಬಳಿಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಅದನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದರು.ಅದರ ರೆಕ್ಕೆ ಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹರಿದಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನಾನು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಬಾವಲಿ  ನೋಡಿದ್ದು ಅದೇ ಮೊದಲು ನಾನು .ತಮ್ಮ, ಅಕ್ಕ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಕಾಯಿ ಬೀಜವನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿ  ತಿನ್ನುತಿದ್ದೆವು ,ಏಷ್ಟೋ  ಸಲ ಬಾಯಿ ಸುಟ್ಟದ್ದು ಉಂಟು !  ಕೆಲವು ಸಲ ಕಾಡುಹಂದಿ ಬಂದು ಈ ಗೇರು ಬೀಜವನ್ನು ಜಗಿದು ಹಾಕುತಿತ್ತು .ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ತಂದೆ ಉರುಳು ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ನಮಗಿಂತಲೂ ಬುದ್ಡಿವಂತಿಕೆ  ತೋರಿಸಿ ,ಬೇರೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದು ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಗೇರು ಬೀಜ ತಿಂದು ಹೋಗುತಿತ್ತು !

ಸಣ್ಣ ಗಾತ್ರದ  ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಗೇರು ಬೀಜದ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು  ಹೆಚ್ಚು ನಾವೆಲ್ಲ ತಿನ್ನುತಿದ್ದೆವು . ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕದ ಜೊತೆಗೆ ಅರ್ಧ ಕೆ. ಜಿ ಯಷ್ಟು  ಬೀಜವು ಇರುತಿತ್ತು . ಹಳ್ಳಿ ಯಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರೆ,ನೇಮೊತ್ಸವ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ  ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತದೆ , ಜಾತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಐಸ್ ಕ್ಯಾಂಡಿ ,ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ,ಕಡ್ಲೆ  ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಈ ಗೇರು ಬೀಜ ಮಾರಿಯೇ ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸಿದರಲ್ಲಿಯೇ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆವು .ಇನ್ನೂ  ಮಳೆಗಾಲದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟು ತಿನ್ನುವ ಆ ಮಜವೇ ಬೇರೆ .ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬೆಂಕಿಗೆ ಹಾಕಿದ ಬೀಜ ಡಮ್…ಎಂದು ಮೈ ಮೇಲೆ ಬರುವೂದು ಇದೆ. ಮತ್ತೆ ಕಾಲಿಗೆ ಕಬ್ಬಿಣ ಅಥವಾ ಕಬ್ಬಿಣದ ಯಾವುದೇ ವಸ್ತು ತಾಗಿದರೂ ನನ್ನ ತಾಯಿ  ಗೇರು ಬೀಜದ ಸಿಪ್ಪೆಯನ್ನು ಬೆಂಕಿಗೆ ಇರಿಸಿ ಅದರಿಂದ ಬರುವ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯಾಗಿ ಕಾಲಿಗೋ ,ಕೈಗೊ  ಮುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದರು .ಅದರಲ್ಲೂ  ಮದ್ದಿನ ಗುಣ ಇರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು .ಶಾಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಗೇರು ಬೀಜ ಸಿಗದೇ ಹೋದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರ ಬೇಲಿ ಹಾರಿ ಹೋಗಿದ್ದು  ಈಗ ನೆನಪಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ.ಇಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅನುಭವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೆನೆ .ನೀವೂ ಕೂಡ ಓದಿ ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಹಂಚಿ ಕೊಳ್ಳಿ .